Het eerste boek van de Thora, de vijf boeken Mozes, heeft het begin, de Schepping als
onderwerp. Het is een uitzonderlijk verhaal over oorsprong en betekenis, over eerste dingen, van licht
en donker tot aan alle schepselen inclusief eerste mensen. Binnen het jodendom is er zonder dit
zinnebeeld van het begin, geen heden of toekomst. In de kern is het één groot verhaal over baren, oftewel
het scheiden van telkenmale leven. Schepping is zo, het naar voren komen en ontvangen van
alles wat wij kennen en nog niet kennen. Daarom is schepping veelmeer het werkwoordelijke
scheppen, de beweging, het voortdurend uitgaan in onze (hedendaagse) wereld om dat mogelijk te
maken. Wij mensen worden dus gezegend met een verantwoordelijk-zijn om dat telkenmale mogelijk te
maken.
Genesis werd zo niet alleen een verhaal over het begin, maar van meet af aan ook een
geschieden. Alle dagen van schepping vangen zo aan. Net als toen, als uit dit begin het appel klinkt ‘op
weg te gaan’, zo weet datzelfde appel onze tijd te bereiken. Als eenzelfde oproep niet te blijven
stilstaan, maar weg te trekken… Omdat elk begin om verantwoord vervolg vraagt.
Als geen ander weet Jonathan Sacks het oeroude verhaal duiding te geven op een manier dat
het voor onze tijd verrassende betekenis krijgt. Sacks slaagt er telkens weer in om de
eeuwenoude religieuze betekenissen en interpretaties nieuwe sociale dimensies voor onze tijd mee te
geven.